بررسی سطوح و انواع تنیدگی و راهبردهای مقابله ای در دانشجویان و مقایسه آن ها در دانشجویان شاهد و غیرشاهد

هدف اساسی این پژوهش، بررسی تنیدگی زاها وشیوه های مقابله ای در دانشجویان بوده، البته مقایسه دو گروه دانشجویان شاهد و غیرشاهد نیز انجام شده است. به همین دلیل ۵۳۰ آزمودنی، در رشته های مختلف تحصیلی، متناسب با حجم زیرگروه ها، مورد بررسی قرار گرفتند که ۳۵۴ نفر از آزمودنی ها را دانشجویان غیرشاهد و ۱۶۶ نفر را دانشجویان شاهد تشکیل می دادند (۱۰نفر از آزمودنی ها وضعیت خود را مشخص ننموده اند). ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق شامل پرسشنامه سنجش تنیدگی (۹۰ سوالی) و پرسشنامه شیوه های مقابله ای (۷۲ سوالی) بوده است. نتایج به دست آمده نشان داده است که بیش ترین تنیدگی ها مربوط به مشغله فراوان، نگرانی از انتخاب شغل متناسب با رشته تحصیلی، تغییر در عادت های خواب و …، و کم ترین تنیدگی ها مربوط به حاملگی خواسته، ازدواج مجدد، تولد فرزند، دستگیر شدن موقت و… می باشد. راهبردهای مقابله ای که بیش ترین استفاده را داشته اند عبارتند از: توکل به خدا و طلب یاری از او، تفکر دقیق درباره اقدامات لازم برای حل مشکل، تلاش و فعالیت بیش تر برای حل مشکل و …. کم ترین راهبردهای مقابله ای مورد استفاده عبارتند از: مصرف مواد مخدر یا دارو، داروهای آرامبخش، سیگار کشیدن، مراجعه به فالگیر یا دعانویس و …. مقایسه دانشجویان شاهد و غیرشاهد نشان می دهد که این دو گروه، به شکل گسترده ای در مورد عوامل تنیدگی زا با یکدیگر تفاوت دارند، اما در مورد راهبردهای مقابله ای، تمایز معناداری بین دو گروه مشاهده نشده است، جز راهبرد مقابله ای انکار، که توسط دانشجویان شاهد بیش تر از دانشجویان غیرشاهد مورد استفاده قرار گرفته است.