پیش بینی خودکارآمدی و حرمت خود بر اساس خوددلسوزی

مقدمه: خوددلسوزی یک مفهوم جدید در روان شناسی شخصیت است که بر اساس ایده های مورد بحث در عقاید بودایی پایه ریزی شده است. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی خودکارآمدی و حرمت خود بر اساس خوددلسوزی انجام شده است. روش: طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه گیلان در سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ بودند که از بین آن ها نمونه ای به حجم ۳۲۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به مقیاس های خوددلسوزی (نف، ۲۰۰۳)، خودکارآمدی (شرر و همکاران، ۱۹۸۲) و حرمت خود (روزنبرگ، ۱۹۶۵) پاسخ دادند. نتایج: نتیجه تحلیل همبستگی نشان داد خوددلسوزی با خودکارآمدی و حرمت خود، همبستگی مستقیم و معناداری دارد (۰.۰۱>P). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد از بین خرده مقیاس های خوددلسوزی، دو خرده مقیاس خودداوری و خودمهربانی قادرند ۲۵ درصد از تغییرات خودکارآمدی را تبیین کنند. همچنین سه خرده مقیاس خودداوری، خودمهربانی و ویژگی مشترک انسانی قادرند ۱۳ درصد از تغییرات حرمت خود را تبیین کنند. بحث و نتیجه گیری: نشان می دهد که خوددلسوزی در پیش بینی خودکارآمدی و حرمت خود دانشجویان اهمیت ویژه ای دارد.