رابطه بین سبک یادگیری و سبک فرزندپروری با یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان

مقدمه: یادگیری خودتنظیمی تصور یا عقیده ای است که نشان دهنده یادگیری فرد است و موضوع آن این است که فرد چگونه، چه زمانی و چطور یاد می گیرد. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر بررسی روابط بین یادگیری خودتنظیمی و سبک فرزندپروری و سبک یادگیری دانش آموزان و تعیین سهم سبک فرزندپروری و سبک یادگیری در پیش بینی یادگیری خودتنظیمی بود. روش: در این پژوهش ۳۱۳ دانش آموز دختر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه های سبک یادگیری کلب، پرسشنامه اقتدار والدین و پرسشنامه خودتنظیمی دانش آموز زیمرمن و پونز را تکمیل کردند. داده ها به کمک شیوه آماری همبستگی و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. نتایج: نتایج تحلیل رگرسیون با روش گام به گام نشان داد که از بین مولفه های مورد بررسی، مولفه سبک فرزندپروری مقتدرانه در میان سبک های فرزندپروری ۰۵%۰ واریانس یادگیری خودتنظیمی و سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی ۰۸% واریانس یادگیری خودتنظیمی را پیش بینی می کند که از میان این مولفه ها، سبک فرزندپروری مقتدرانه قدرت پیش بینی کنندگی بیشتری دارد. بحث و نتیجه گیری: پژوهش حاضر لزوم پرداختن به سبک یادگیری و سبک فرزند پروری را در فرایند یادگیری خودتنظیمی تاکید می کند.