اثربخشی شیوه درمان مواجهه ای واقعیت مجازی بر کاهش اضطراب در افراد مبتلا به هراس از پرواز

مقدمه: اخیرا رویکرد نوآورانه ای جهت درمان هراس از پرواز به وسیله واقعیت مجازی به وجود آمده است. هراس از پرواز عموما بدون معالجه درمان نمی شود و اضطراب یک جزء کلیدی در آن می باشد. این در حالی است که حدود ۱۰ تا ۲۵ درصد افراد هنگام پرواز دچار اضطراب می شوند که نتیجه ی آن اجتناب از پرواز است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی شیوه درمانی واقعیت مجازی بر کاهش اضطراب در افراد مبتلا به هراس از پرواز بود. روش: روش پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری را ۴۰ فرد مبتلا به هراس از پرواز مراجعه کننده از مراکز مشاوره و فرودگاه های شهر تهران به پژوهشگاه هوا فضای تهران تشکیل می دادند که از بین آنها ۲۰ نفر که ملاک های لازم را داشتند به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (۹ زن و یک مرد ) و شاهد (۱۰ زن)  تقسیم شدند. گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ۲۰ دقیقه ای در طول ۵ هفته بطور انفرادی تحت درمان  قرارگرفتند و پرسشنامه هراس از پرواز در قبل و بعد از مداخله روی دو گروه اجرا شد. داده های بدست آمده با استفاده از روشهای نان پارامتری من-ویتنی و فریدمن تحلیل شدند. نتایج: پرسشنامه هراس از پرواز شامل چهار زیر مقیاس اضطراب مداوم، اضطراب در موقعیت خاص، اضطراب شکل ترکیبی و اضطراب مقطعی بود. نتایج تحلیل نان پارامتری نشان داد تفاوت میانگین زیرمقیاس های اضطراب بین دوگروه آزمایش و شاهد و تفاوت میانگین زیرمقیاس های اضطراب در سه دوره پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اثر معنادار داشته است (۰.۰۵>P). بحث و نتیجه گیری: شواهد بدست آمده در این پژوهش حاکی از آن است که واقعیت مجازی در کاهش اضطراب افراد مبتلا به هراس از پرواز  موثر است. پس لازم است به عنوان یک شیوه درمانی جدید توسعه یابد چون تاثیر سودمند، پایا و موثری، در زمان کوتاه بر کاهش اضطراب داشته است.