بررسی اثربخشی درمان فراشناختی (MCT) در تغییر سطح رضایت جنسی، رضایت زناشویی و نگرانی از تصویر بدنی (BICI) در کارمندان زن متاهل مبتلا به افسردگی

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی درمان فراشناختی (ام. سی. تی.) در تغییر سطح رضایت جنسی، رضایت زناشویی و نگرانی از تصویر بدنی (بی. آی. سی. آی) در کارمندان زن متاهل مبتلا به افسردگی شاغل در دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود. روش: این پژوهش به صورت شبه تجربی بود که در آن از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه پژوهش ۴۰ آزمودنی بود که از میان کارمندان زن متاهل مبتلا به افسردگی دانشگاه علوم پزشکی کرمان انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (درمان فراشناختی) و گواه گمارده شدند. در مرحله مداخله گروه آزمایش به مدت ۹ جلسه ۲ ساعته تحت درمان فراشناختی قرار گرفتند. در طی این مدت گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تصویر بدنی (بی. آی. آی.) فیشر (۱۹۷۹)، پرسشنامه افسردگی بک (۱۹۸۸)، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه رضایت جنسی هادسون در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شدند. نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معنی داری را در هر سه متغیر نگرانی از تصویر بدنی (۱۲۹.۲۴=F و ۰.۰۰۱=P)، رضایت زناشویی (۲۷.۸۴=F و ۰.۰۰۱=P) و رضایت جنسی (۲۱.۹۶=F و ۰.۰۰۱=P) بین دو گروه نشان داد. یافته ها حاکی از آن بود که درمان فراشناختی در کاهش نگرانی از تصویر بدنی (بی. آی. سی. آی.) و افزایش رضایت جنسی و رضایت زناشویی اثربخش است. بحث و نتیجه گیری: می توان در سایر موسساتی که کارکنان آن دچار افسردگی های شدید یا گاهی عمیق هستند از روش درمانی فراشناختی برای کاهش سطح افسردگی و از بین بردن نشانگان آن استفاده کافی و کاربردی نمود.