اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر تشنج و خودمدیریتی بیماران صرع مقاوم به درمان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش  بر فراوانی تشنج و رفتارهای خودمدیریتی در افراد مبتلا به صرع مقاوم به درمان انجام گرفت. روش: این مطالعه نیمه آزمایشی، از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی بیماری های مغز و اعصاب شهر خرم آباد(۳ کلینیک) و یک بیمارستان بود. از این بیماران ۲۴ نفر (۱۲نفر گروه آزمایش و ۱۲ نفر گروه کنترل) به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس اعضای گروه آزمایش در ۱۰جلسه (هرهفته یک جلسه ۹۰ دقیقه ای) تحت درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش قرار گرفتند.  جهت گردآوری داده ها پرسشنامه رفتارهای خودمدیریتی صرع دیلوریو (۲۰۱۱)، و چک لیست ثبت حملات تشنج توسط بیمار استفاده شد. داده ها نیز با آزمون آماری تحلیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش به طور معناداری منجر به کاهش فراوانی تشنج (p <۰.۰۰۱) و بالارفتن رفتارهای خودمدیریتی (p <۰.۰۰۱)  می گردد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش که یکی از درمان های موج سوم است، می تواند به عنوان یک درمان غیر تهاجمی و مقرون به صرفه در کنار مداخلات پزشکی برای بهبود رفتارهای خودمدیریتی و تاثیر بر کاهش تشنج در این بیماران دارای کارایی قابل ملاحظه ای می باشد.