سیستم های مغزی بازداری و فعال سازی رفتاری (BIS/BAS) و برتری نیمکره ای در افراد با و بدون آلکسی تیمیا

مقدمه: مرور ادبیات پژوهش، این فرض را به ذهن متبادر می کند که احتمال دارد اساس زیستی – عصبی مشترکی برای آلکسی تیمیا، برتری نیمکره ای و سیستم های مغزی رفتاری، موجود باشد. لذا، هدف این پژوهش، بررسی سیستم های مغزی بازداری و فعال سازی رفتاری و برتری نیمکره ای در اختلال آلکسی تیمیا بود روش: پژوهش حاضر، یک مطالعه علی - مقایسه ای است که به روش پس رویدادی انجام یافته است. بدین منظور، ۲۵ دانشجوی فاقد علایم آلکسی تیمیا، و ۲۵ دانشجوی دارای آلکسی تیمیا به روش هدفمند از بین دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشگاه های پیام نور مرکز بناب و تبریز در پنج رشته تحصیلی که شامل ۱۷۶۰ نفر بودند انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات در این تحقیق، پرسشنامه آلکسی تیمیای تورنتو، پرسشنامه سیستم های مغزی بازداری و فعال سازی رفتاری  کارور و وایت (۱۹۹۴)، و پرسشنامه دست برتری ادینبورگ، بودند. داده های گردآوری شده با تحلیل واریانس چند متغیری و به وسیله نرم افزار آماری اس. پی. اس. اس. - ۱۸ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد افراد دارای آلکسی تیمیا به لحاظ غلبه نیمکره ای تفاوتی با افراد بدون آلکسی تیمیا نداشتند. افراد دارای آلکسی تیمیا بازداری رفتاری کمتری داشتند و میانگین سایق در افراد دارای آلکسی تیمیا، پایین تر بود (p < ۰/۰۱). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد افراد دارای آلکسی تیمیا بخاطر اینکه از آگاهی و پردازش هیجانی پایین تری برخوردارند، با کنارگذاشتن هیجانات و احساسات، و با بازداری کمتری رفتار می کنند. چراکه آگاهی هیجانی در قشر پیشانی پردازش می شود و این در حالیست که آلکسی تیمیا با اختلال در مهار قشری مرتبط است.