بررسی رابطه ی شادی و بهزیستی روان شناختی با نگرش به زمان در دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان

مقدمه: نگرش به زمان به هیجانات افراد و ارزیابی احساسی آن ها نسبت به گذشته، حال و آینده اشاره دارد و می تواند بر شادی و بهزیستی روان شناختی افراد تاثیرگذار باشد؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی شادی و بهزیستی روان شناختی با نگرش به زمان در دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان بود. روش: طرح پژوهش از نوع همبستگی بود و جامعه ی آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان است که تعداد آن ها ۱۶۰۰۰ نفر بوده و از میان آن ها بر اساس جدول کرسچی مورگان ۳۰۲ دانشجو با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های شادی آکسفورد، بهزیستی روان شناختی ریف و نگرش به زمان میللو و وورل پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار «اس. پی. اس. اس.» ویراست ۱۸ و روش های آماری همبستگی، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش هم زمان تجزیه وتحلیل شدند. نتایج: یافته ها نشان داد که بین نگرش به زمان و ۴ بعد آن با شادی و بهزیستی روان شناختی همبستگی معنادار وجود دارد (۰.۰۰۱>P). بعد حال نگر مثبت قادر به پیش بینی شادی و بهزیستی روان شناختی در دانشجویان بود (۰.۰۰۱>P) ولی بعد آینده نگر مثبت فقط قادر به پیش بینی شادی دانشجویان بود (۰.۰۰۱>P). همچنین بعد حال نگر منفی و آینده نگر منفی قادر به پیش بینی شادی و بهزیستی روان شناختی در دانشجویان بودند (۰.۰۰۱>P). بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان گفت که نگرش دانشجویان به زمان می تواند پیش بینی کننده ی خوبی برای شادی و بهزیستی روان شناختی آنان باشد؛ بنابراین با رشد و بهبود نگرش های مثبت در دانشجویان می توان انتظار افزایش شادی و بهزیستی روانی آنان را داشت.