بررسی نقش واسطه ای سبک های شوخ طبعی در رابطه بین کینه توزی با ابعاد اساسی شخصیت

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای سبک های شوخ طبعی در رابطه بین کینه توزی با ابعاد اساسی شخصیت (هگزاکو) است. روش: به این منظور، ۲۰۰ نفر از معلمان مرد شهرستان قرچک به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه های خودسنجی کینه توزی (مارکوس و همکاران، ۲۰۱۴) ، ابعاد اساسی شخصیت (هگزاکو - ۶۰)، (اشتون و لی، ۲۰۰۹)  و سبک های شوخ طبعی (مارتین و همکاران، ۲۰۰۳) مورد آزمون قرار گرفتند. برای بررسی رابطه بین متغیرها از روش همبستگی پیرسون و از روش تحلیل مسیر برای ارزیابی مدل استفاده شد. نتایج: نتایج همبستگی بین متغیرها نشان داد که کینه توزی با سبک های شوخ طبعی پرخاشگرانه و خودکاهنده، رابطه مثبت و با سبک شوخ طبعی پیونددهنده و شوخ طبعی خودافزایی رابطه منفی دارد. هیجان پذیری با کینه توزی رابطه مثبت، و  وجدان و تجربه پذیری با کینه توزی رابطه منفی داشت. صداقت-فروتنی، برون گرایی، باوجدان بودن و تجربه پذیری با سبک شوخ طبعی پیونددهنده رابطه مثبت و سبک های شوخ طبعی پرخاشگرانه و خودکاهنده رابطه منفی داشتند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که روابط معنی دار بین ابعاد اساسی شخصیت و کینه توزی در صورت حذف نقش واسطه ای سبک های شوخ طبعی از بین می رود. بحث و نتیجه گیری: گرایش افراد کینه توز به استفاده از سبک های شوخ طبعی منفی می تواند منجر به آسیب به خود فرد و دیگران شود. این یافته ها می تواند گام مهمی در جهت آموزش و ترویج سبک های شوخ طبعی مثبت و توانمندسازی افراد جامعه باشد.