بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان دارای نقص ارتباطی

مسئولیت پذیری اجتماعی نوعی احساس التزام به عمل یا واکنش فردی در موقعیت های گوناگون به دلیل تقید به دیگران است. نوعی احساس تعهد و پایبندی به دیگران، تبعیت از قواعد و معیارهای اجتماعی و درک قواعد گروهی که در ذهن فرد شکل گرفته است و بر رفتارهای او اثر می گذارد. در مسئولیت پذیری اجتماعی فرد گرایش مسئولانه دارد، برای فعالیت به صورت مسئولانه احساس شایستگی می کند، درباره فعالیت مسئولیت پذیرانه خود را اثرگذار احساس می کند و اعمال مسئولانه انجام می دهد. مسئولیت پذیری فرآیندی است که فرد باید از اولین سال های کودکی بیاموزد تا با وظایف پرشماری که در زندگی با آن ها روبه رو می شود، مسئولانه برخورد کند. شفیع آبادی (۱۳۹۲) درباره مسئولیت پذیری و رابطه آن با افسردگی، معتقد است که ناخشنودی و افسردگی نتیجه عدم احساس مسئولیت است. فرد غیرمسئول نه برای خود ارزش قائل است و نه برای دیگران و در نتیجه خود و دیگران را آزرده می کند. پذیرش مسئولیت، نشانه بارز سلامت روان است. افراد سالم و موفق در محدوده واقعیت های جامعه عمل می کنند بی آن که در فساد و بیبند و باری غرق شوند، در واقع نقطه آغاز عوض کردن جنبه فاسد جامعه، پذیرفتن مسئولیت است.