ارتباط حضرت علی با نهج البلاغه

نهج البلاغه برگزیده ای از خطبه هاء نامه ها و سخنان کوتاه امام علی (ع) است که سید رضی در اواخر قرن چهارم هجری قمری آنها راجمع آوری کرد. این کتاب به دلیل محتوا و بلاغتش, به «اخ القرآن» (برادر قرآن) نام گذاری شده است. برخی از ادیبان عرب،فصاحت و بلاغت نهج البلاغه را ستوده اند. این کتاب در سه قسمت خطبه ها، نامه ها، کلمات قصار دسته بندی شده است. امام دربسیاری از خطبه ها، مردم را به انحام دستورات الهی و ترک محرمات دعوت کرده و در بخشی از نامه ها که خطاب به فرمانداراناست، آنها را به رعایت حق مردم سفارش کرده است. برخی در نسبت دادن نهج البلاغه به حضرت علی(ع) تشکیک کرده اند، اما درمقابل بسیاری از علمای شیعه و برخی از علمای اهل سنت همچون ابن ابی الحدید معتزلی نسبت دادن این کتاب به حضرت علی(ع)را صحیح می دانند و معنقدند که سید رضی فقط این سخنان را جمع آوری کرده است. برخی از علمای شیعه برای اثبات صحتسخنان و کلمات نهج البلاغه کتاب های متعددی در مورد اسناد و مدارک نهج البلاغه نوشته اند.نهج البلاغه به ۱۸ زبان ترجمه شده است. شرح ها و مستدرکات متعددی نیز در مورد نهج البلاغه نوشته شده که برخی تعداد آن ها تاحدود ۳۰۰ عنوان بیان کرده اند. نهج البلاغه در دوران معاصر مخصوصا بعد از انقلاب اسلامی مورد توجه قرار گرفت و در مورد آنکتاب ها، مقالات و پایان نامه های متعددی تالیف شد. برخی ادعا کرده اند که نهج البلاغه یکی از کتاب هایی است که در عصر حاضر همواره در کنار قرآن در خانه های شیعیان یافت می شود. همچنین در این سال ها کنفرانس ها و همایش های متعددی از طرفسازمان ها و نهادهای مختلف در مورد نهج البلاغه برگزار شده است. علاوه بر این، رشته ای با عنوان نهج البلاغه در مقطع کارشناسیارشد تدوین شده و مربیان و معلمان زیادی با هدف ترویج مفاهیم نهج البلاغه، تربیت شده اند .