اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی خلقی در دانشجویان دچار شکست عاطفی

هدف پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برناگویی خلقی دانشجویانی دچار شکست عاطفی بود. پژوهش، نیمه آزمایشی باطرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری آن تمامیدانشجویان دانشگاه پیام نور مشهد در سال های ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. روشنمونه گیری غیرتصادفی هدفمند بودکه بر اساس معیارهای ورود، ۳۰ نفر انتخاب وبه طور تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری تقسیم شدند. ابزار در قبل و بعد از مداخلهتوسط دو گروه تکمیل شد. مداخله شامل ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای اکت بود. برایآنالیز از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله منجر به کاهشخودانتقادی شد.