روش های با نشاط سازی کلاس و اهمیت و تحقق نشاط و امید به زندگی در مدرسه زندگی

مدرسه ،به عنوان سازمان یادگیرنده ،محل رشد استعدادها و توانمندی های مدیران، معلمان، دانش آموزان و اولیای آنهاست .اگر مبالغه نشود میتوانگفت بسیاری از آشفتگیها در جوامع معاصر،به عدم پایبندی جوامع به یک نظام هماهنگ ارزشی، که افراد را به سوی رفتارهای دقیق و ویژه سوقمیدهد ،بر میگردد.تربیت یک کوشش اخلاقی است. مدیران و معلمان پیوسته متوجه هستند که چه چیزی شایسته گفتار و کرداراست و چه رفتاریزیبنده دانش آموزان ؟ آنها به اشاعه ارزش ها ی اخلاقی و بهسازی رفتار فردی و اجتماعی علاقه مند هستند.میتوان گفت امکان تعلیم فضیلت درصورتی وجود دارد که مقصود ما از تعلیم فضیلت کمک به شاگرد برای آگاه شدن از آن باشد.اگر منظور ما از تعلیم و یادگیری فقط اشاعه و کسبمعلوماتی درباره چگونگی اخلاقیات باشد در این صورت ارزش ها قابل تدریس هستند.معلمان می توانند شاگردان را امتحان کنند و ببینند در باره ارزشها چه می دانند، اما هیچ معلمی نمی تواند حتی پس از کوشش توام با مراقبت تمام و آنچه می توانسته است تضمین کند که شاگرد به ارزش هایاخلاقی پی برده است و در انتخاب برخی ارزش ها برای زندگی خویش به او کمک کرده است و شاگرد هم به هنگام امتحان متوسل به نیرنگ نخواهدشد؟ )احمد مهدی عبدالحلیم /ترجمه مهدی اسدی ۱۳۷۹ (.طبق مطالب عنوان شده اینجانب شهلا نیکخواه سعی کرده ام در این پژوهش راهکارهای رسیدن به کلاسی بانشاط و تحقق مدرسه زندگی را به طور پژوهشی انجام داده و بیان کنم واز انواع روش های مشارکتی استفاده نموده وکلاسفعال وبا نشاط داشته باشم تا دانش آموزان با میل ورغبت بیشتری در کلاس درس حاضر شوند.