چگونه توانستم بدخطی عسل را بهبود بخشم

خوشنویسی و زیبانویسی دارای نوعی آمیختگی با حیات فردی و اجتماعی هر انسان است این امر در جامعه ما که دارای سنتدیرپای فرهنگی در زمینه هنر خط می باشد، دارای ارزش و اعتبار مضاعف است. رشد و شکوفایی هر جامعهای بستگی به وجودارتباط مناسب و قابل درک بین افراد میباشد. ارتباط بین افراد نیز از چهار طریق: گفتن، شنیدن، نوشتن و خواندن صورتمیگیرد. دانش آموزان بیشترین مشکلی را در این چهار زمینه دارند در مورد نوشتن است. این مشکل هم در انشاء کلمات وجوددارد و هم در املاء کلمات. پیشرفت نوشتن امری است تدریجی ولی در آخر همه کودکان آن را با درجات مختلف و در زمانهایمتفاوتی میآموزند. در تمام مراحل نوشتن به همان اندازه که به موضوع اهمیت داده میشود باید پاکیزه نویسی، خوانا نویسی،زیبا نویسی، نقطه گذاری، جمله بندی، ساختمان و عبارت نیز توجه شود. در آغاز مسئولیت نوشتن به عهده آموزگار است و نوشتن جمعی و تقلیدی معمول میباشد و به تدریج کودکان به نوشتن فردیتسلط پیدا میکنند و مهارت مییابند که عقاید و نظریات خود را به طور مستقل بنویسند و معلم نقش راهنمایی آنها را به عهده میگیرد. این پژوهش در واقع تلاشیاست اندک در جهت بهبود کیفی خط دانش آموزم عسل، زیرا بدخطی را به عنوان یک نقص در دانش آموزم یافتم. لذا اینجانببر آن شدم تا بر اساس اندک تجربهای که در مورد خط تحریری داشتم، بدخطی عسل را تا حد امکان به حداقل برسانم. بر همیناساس با توجه به اقداماتی که بر اساس مراحل پژوهش و پس از مشاهده عملکرد دانش آموز و تبادل نظر با همکاران و استفادهاز کتب و منابع و پژوهشهای عملی انجام شده، در طی چند ماه متوجه تغییراتی در خط عسل و بهبود کیفی خط او شدم.