بررسی موانع توسعه کشاورزی در روستاها

امروزه، نقش کشاورزی در رشد و توسعه مناطق روستایی برای تمامی جوامع شناخته شده است . بخش کشاورزی ستون فقرات اقتصاد و موتور اصلی افزایش درآمد و کاهش فقر در مناطق روستایی می باشد. کشاورزی به عنوان ابزاری مهم در فراهم آوردن امنیت غذایی ، ایجاد اشتغال، درآمد و انباشت سرمایه محسوب می شود و توان جامعه را در پیاده سازی طرح ها و برنامه های توسعه اقتصادی بالا می برد. باید خاطر نشان ساخت که تنها از طریق تحولی اساسی در کشاورزی است که این بخش می تواند به صورت اقتصادی خود را در جامعه نمایان سازد و لازمه این تحول همانا، کاربست تغییرات بنیادین در کارکردهای نهادی دولت و کاهش فشارهای طبیعی و زیست محیطی در مناطق روستایی می باشد. ویژگی های نهادی دولت حاوی مفاهیم نسبتا مهمی در ارتباط با الگوهای حاکم بر تفکرات توسعه و توسعه کشاورزی در کشور و ساختار برنامه ریزی و سیاست های اجرایی می باشد که نتایج آن در عملکرد شاخص های تنظیم فعل و انفعالات تولید و بازار در سطح مناطق روستایی قابل مشاهده است . خصوصیات طبیعی نیز ویژگی هایی نظیر؛ وضعیت منابع خاک و آب، شرایط آب و هوایی و عوامل زیستی را به نمایش می گذارد. بطورکلی ، تمرکز اصلی تحقیق بر الگوهای رفتاری دولت در محیط برنامه ریزی توسعه کشاورزی و کارکردهای ناشی از آن در تاثیرگذاری بر روند سرمایه گذاری در فرایند تولید و تنظیم ترتیبات قیمتی بازار می باشد. از آنجایی که الگوهای رفتاری دولت در محیط برنامه ریزی توسعه کشاورزی برخاسته از ماهیت و سازوکارهای رانتیر است بنابراین چنین ساختی مسیر برنامه ریزی را از روند عقلایی خود خارج و مبتنی بر رشد کاذب برخی از ابعاد می کند و فقدان برنامه و چشم انداز بلند مدت استراتژیک را در بخش کشاورزی به نمایش می گذارد.