چگونگی ادب آموزی فرزند در منابع اسلامی

دراین تحقیق، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، چگونگی ادب آموزی به فرزند در منابع اسلامی، مورد بحث واقع شده است؛ هدف این تحقیق، توجه به کیفیت ادب آموختن فرزند توسط والدین است. ادب آموزی به فرزند، درواقع اهتمام به جذاب سازی رفتار فرزند و پسندیده شدن رفتار وی در محورهای مختلف است؛ به دلیل اینکه ادب آموزی به فرزند، تابع وضعیت روانی و شناختی اوست، بنابراین باید آداب ساده را برای فرزندان خردسال در هفت ساله اول، آموخت، از نظر منابع دینی آداب ساده نیز دارای اولویت به شرح زیر می باشد: ادب آموزی در برابر خداوند، دراولویت نخست قراردارد. آداب احترام نهادن به انبیای الهی بویژه خاتم الانبیاء، دراولویت بعدی قرا دارد. رعایت ادب و احترام به اولیای الهی بویژه اهل بیت (ع) در مرتبه سوم قراردارد، احترام به والدین، نیز دراولویت بعدی خواهدبود. احترام به نعمت های الهی، نیز دارای اهمیت است، احترام به معلم و استاد و نیزخویشاوندان و بزرگسالان و مهمان از آداب مهم اسلامی می باشد.