بررسی تطبیقی موجبات ارث در فقه امامیه با دین یهود

از آنجا که در عصر کنونی با جهانی شدن اسلام، روز به روز بر شدت و شتاب دشمنان اسلام افزوده می­شود و برای ضربه زدن بر پیکره اسلام از هیچ تلاشی فروگذار نبوده­اند، توضیح و تشریح قوانین اسلامی بر مبنای فقهی لازم به نظر می­رسد. یکی از بزرگترین حربه­های بیگانگان، برای ناقص نمایاندن اسلام، طرح مسایل شبهه برانگیز است که از میان این مباحث، مساله تفاوت­های بین زن و مرد در حقوق، بیشترین جنجال­ها را بپا کرده است. بنابراین روش مقایسه­ای بین قوانین اسلامی ایران و سایر ادیان بهترین راه حل برای از بین بردن شبهات می­باشد. حال سوالی که مطرح است موجبات ارث در فقه امامیه با دین یهود و تفاوت های میان آن دو دین می باشد. در مفاهیم اساسی ارث، اسلام با ادیان الهی وجوه تشابه زیادی دارد از جمله اینکه موجبات ارث در ادیان الهی بطور مشترک، نسب و سبب (براساس خویشاوندی) می­باشد. یهودیان افزون بر نسب و سبب، تبنی را نیز موجبات ارث می دانند. تبنی (فرزند خواندگی) قبل از اسلام هم رایج بوده و با احکام اسلام نسخ گردید. یافته های تحقیق حاکی از اینست که در هر دو دین یک نقطه مشترک در بهره مندی از ارث وجود دارد که در آن مرد به زن و پسر به دختر ارجحیت دارد. البته شدت این امر در یهودیت بسیار پررنگ تر از فقه امامیه است.