تاثیر اقدامات توسعه رهبری بر عملکرد سازمان با میانجیگری سرمایه انسانی و اجتماعی در سازمان تامین اجتماعی (موردمطالعه: استان گلستان)

هدف: این مقاله تاثیر اقدامات توسعه رهبری بر عملکرد سازمانی با توجه به نقش میانجی سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی در سازمان تامین اجتماعی استان گلستان را بررسی می کند. روش­: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و به لحاظ جمع آوری داده ها از نوع توصیفی - پیمایشی و همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شعب تامین اجتماعی استان گلستان در سال ۱۳۹۸ به تعداد ۷۰۰ نفر که با نمونه ­گیری تصادفی و از طریق جدول مورگان ۲۴۸ نفر تعیین گردید. ابزار پرسش نامه استاندارد بوده و آنالیز داده ها با آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفته است. با توجه به متغیر میانجی از روش مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) و نرم افزار Lisrel بهره گرفته شد. یافته ها­: اقدامات توسعه رهبری متمایز بر سرمایه اجتماعی و سرمایه انسانی تاثیر مثبت و معنی ­داری نداشته است، اما اقدامات توسعه رهبری یکپارچه بر سرمایه انسانی و اجتماعی تاثیر مثبت و معنی دار داشته است. رابطه بین سرمایه اجتماعی و عملکرد سازمان تایید نشد؛ اما این رابطه بین سرمایه انسانی و عملکرد سازمان تایید شد. در نهایت، سرمایه اجتماعی و انسانی در رابطه میان اقدامات توسعه رهبری و عملکرد سازمان نقش میانجی نداشت. نتیجه: فرایند توسعه رهبری به ارتقاء و بهبود کیفیت رهبری و قابلیت­ های آن در بعد فردی و جمعی (پرورش رهبر) منجر می ­شود، درواقع، برنامه توسعه رهبری زمینه را برای تعالی و بهره­ وری سازمان فراهم می ­کند. با وجود این، رهبری و توسعه رهبری یک پروسه بلندمدت است که با روش ­های مختلف آموزشی و پرورشی نظیر برنامه­ های جانشین پروری، آموزش تعاملی گروهی، کانون­های توسعه ای و کارگاه­ های آموزشی صورت می­ پذیرد.