بررسی رویکردهای سرمایه گذاری در صندوق های بازنشستگی: مطالعه موردی سازمان تامین اجتماعی ایران

< p>نزدیک به نه دهه است که در کشور مفهومی به نام بازنشستگی و بهره­مندی از مستمری حاصل از پس­انداز دوران اشتغال برای دوران سالمندی در چارچوب صندوق­های مختلف بازنشستگی تعریف شده است. در این راستا، سازمان تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین صندوق بازنشستگی کشور اهمیت اجتماعی و اقتصادی بالایی دارد. بنابراین، مدیریت دارایی­ها و بدهی­ها و به تبع آن، اتخاذ رویکرد مناسب سرمایه­گذاری برای آن نیز از اهمیت ویژه­ای برخوردار است؛ به گونه­ای که بتواند منابع موجود را برای مصارف حال و بازپرداخت تعهدات آتی برای سالیان طولانی تضمین کند. در راستای آسیب­شناسی و تحلیل این موضوع در مطالعه حاضر، جریان وجه نقد درآمدها و مصارف سازمان به همراه ویژگی­ها و الزامات خاص آن برای دوره ۹۶-۱۳۸۹ معرفی و ترسیم شد. سپس، الزامات اتخاذ رویکردهای فعالانه یا منفعلانه و برون­سپاری یا درون­سپاری در مدیریت سرمایه­گذاری ذخایر سازمان و تجربیات جهانی معرفی و رویکردهای فعلی سازمان تحلیل و ارزیابی شدند. نتایج حکایت از آن دارند که رویکرد فعلی سازمان، منفعلانه و بدون هرگونه برون­سپاری در مدیریت سرمایه­گذاری است. ضمن اینکه اتخاذ رویکرد فعالانه در شرایط کنونی با توجه به عمق کم بازار مالی، محدودبودن فضای کسب وکار و نفوذ بالای دولت در سازمان تامین اجتماعی به سختی امکان­پذیر است.