بررسی یارانه های پرداختی طی برنامه های توسعه کشور پس از انقلاب اسلامی و توصیه هایی برای برنامه چهارم توسعه (۱۳۸۱-۱۳۶۸)

یارانه ها و مالیاتها از ابزارهای بسیار مهم دخال دولتها در بازارند و با تغییر آنها و تاثر گذاشتن بر قیمتهای نسبی اقلام، در تخصیص منابع دخالت می کنند و به طوری که با اتخاذ مالیاتها، میزان قیمتهای نسبی کالاها را افزایش و با یارانه ها قیمتهای نسبی اقلام یارانه ای را کاهش می دهند. در حالت کلی، برنامه یارانه ها به ثبات قیمت کالاهای ضروری به منظور کاهش فقر از طریق تهیه غذایی ارزان، افزایش رفاه جامعه و ایجاد ثبات سیاسی و اجتماعی کمک می کند؛ به علاوه، این برنامه در بخش تولید، اهداف غیرمستقیمی دارد، از جمله: بهبود در اشتغال، رشد و رقابت پذیری در سطح ین المللی از طریق کاهش دستمزد، تشویق سیاست جایگزینی واردات و تشویق صادرات با حمایت از تولیدکنندگان داخلی. در این مقاله ضمن مروری بر روند یارانه ها پرداختی در ایران جایگاه یارانه های مصرفی و تولیدی در کل یارانه ها مورد بررسی قرار گرفته است. سپس با ارائه برخی شاخص ها و همین طور تحلیل منابع اختصاص یافته به یارانه ها، نشان داده شده است که توزیع یارانه ها در حال حاضر ناعادلانه و ناکارآمد می باشد. به همین دلیل در برنامه چهارم توسعه، برنامه ها، قوانین و مقررات مربوط به یارانه ها باید مورد تجدیدنظر اساسی قرار گیرد.