مشارکت اجتماعی کودکان

مشارکت را می توان فرآیند سهیم شدن در تصمیم های اثرگذار بر زندگی دانست. هرچند این مفهوم را کم و یش اندیشمندان قرون گذشته طرح و به کار برده اند، اما تا به امروز در کاربردهای مختلف، ابعاد تازه تری را به خود اختصاص داده است. یکی از ابعاد نوین مشارکت اجتماعی کودکان است که در دهه های اخیر با استناد به کنوانسیون حقوق کودک مطرح شده است. این مهم را می توان با هدف گسترش و توسعه توانمندیها و پذیرش مسئولیت در زندگی اقتصادی، اجتماعی و در پیوند با شهروندی مورد توجه قراردارد. آموزش بر محور حقوق و مسئولیت های شهروندی گام نسبتا جدیدی به سوی مشارکت اجتماعی کودکان تلقی شده است که همراه با برنامه ها و طرحهای مشارکتی زمینه برای توسعه جامعه فراهم خواهد کرد. در این مقاله تلاش شده است تا به استناد به رهیافتهای نظری و مطالعات تجربی، پیوند مشارکت و شهروندی مطرح و در چارچوب الگویی بر دو بعد آموش و تجربه تاکید شود. فرض اصلی بر این قراردارد که جامعه ایران نیازمند تحولی اندیشمندانه در خصوص نگرش به مشارکت کودکان و ارائه و تکامل انواع راه حلهای مشارکتی است تا از این طریق هر کودک راههای ایفای نقش مسئولانه را کشف کند.