زبان بدن در روانشناسی

اشارات بدن ، زبان بدن ( Body language ) یا تن گفتار ، به انواع شکل های ارتباط غیر کلامی یا رفتاری اشاره می کند که یک فرد از طریق رفتارهای بدنی خود، بدون آنکه صحبتی بکند با دیگران به طور مستقیم یا غیرمستقیم پیامی ارسال می کند. این رفتارها می تواند مربوط به وضعیت و حالات اجزا بدن (محل قرار گرفتن دست ها، پاها، نحوه نشستن، ایستادن، راه رفتن، خوابیدن)، ژست ها (حالت ها، اطوارها، اداها)، حرکات و اشارات بدنی، جلوه های هیجانی صورت و حرکات چشم ها باشد. با تسلط به این مهارت درک ذهنیات افراد دیگر و آنچه منظور آن ها است پیش از آنکه چیزی را به کلام آورده باشند ممکن خواهد بود که این امر در ارتقای ارتباطات فردی و اجتماعی شخص موثر خواهد بود. با استفاده از این مهارت شخص قادر خواهد بود به طور غیرمستقیم بر دیگری تاثیر بگذارد یا بتواند درک کند که او در پس ذهنش چه فکر می کند. مهارت درک اشارات بدن دیگران است با ذهن خوانی -که ایده ای شبه علمی است- فرق دارد. زبان بدن بخش مهمی از ارتباطات غیرکلامی (nonverbal commiunication) است و شامل همه حالات و حرکات بدن و صورت می شود. حالات و حرکاتی که هرکدام معنا، احساس یا افکار خاصی پشتش نهفته است.