پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی از لحاظ سرسختی ذهنی و سبک مقابله و انعطاف پذیری در شهر فردوس

این پژوهش با هدف پیش بینی گرایش دانش آموزان به رفتار پرخطر بر اساس سرسختی ذهنی، سبک مقابله ای و انعطاف پذیری روان شناختی انجام شد. روش: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی. جامعه آماری در پژوهش شامل کلیه پسران مقطع ابتدایی شهرستان فردوس در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد که تقریبا ۱۱۰۰ نفر می باشد که از طریق مورگان تعداد ۲۳۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش از جامعه هدف انتخاب شدند. و جدول کرجک با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رفتار پرخطر رشید و مارابی، سرسختی ذهنی کوباسا، سبک مقابله ای لازار و فولکمن و انعطاف پذیری ذهنی دنیس و واندروال استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون چند متغیره با استفاده از روش گام با گام استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان می دهد که بین تاب آوری روان شناختی، سبک حل مسئله و انعطاف پذیری روان شناختی با گرایش دانش آموزان به رفتار پرخطر رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین بین سبک مقابله هیجانی و تمایل دانشجویان به رفتار پرخطر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. انعطاف پذیری روان شناختی، سرسختی ذهنی و سبک های مقابله عاطفی و مشکل محور، بیشترین قدرت را برای پیش بینی گرایش های رفتاری ریسک پذیر دارند. نتیجه گیری: به طور کلی با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت که انعطاف پذیری روان شناختی بالا، سرسختی روان شناختی و سبک سازگاری انطباقی می تواند تمایل به رفتار پرخطر را در دانش آموزان کاهش دهد و بالعکس.