رابطه تاب آوری و سخت رویی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان با نقش میانجی گری شادکامی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر رابطه تاب آوری و سخت رویی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان با نقش میانجی گری شادکامی دانشجویان است. جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی تشکیل دادند. نمونه آماری ۲۳۰ نفر و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات چهار ابزار تاب آوری کانر-دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه سخت رویی کوباسا (۱۹۸۴)، مقیاس شادکامی آکسفورت آرگایل و لو (۱۹۸۹) و نمرات پیشرفت تحصیلی دانشجویان استفاده شده است. نتایج نشان دهنده برازندگی مدل مفهومی و تایید آن برای جامعه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی است. اثر مستقیم متغیر تاب آوری بر شادکامی (۷۲/۰) و با توجه به مقدار (۰۸/۷t=) در سطح ۰۰/۰ معنی دار است. اثر مستقیم سخت رویی بر شادکامی (۶۵/۰) و با توجه به مقدار (۳۴/۵t=) در سطح ۰۱/۰ معنی دار است. اثر مستقیم متغیر شادکامی بر پیشرفت تحصیلی (۴۱/۰) و با توجه به مقدار (۱۹/۳t=) در سطح ۰۳/۰ معنی دار است. همچنین اثر غیرمستقیم تاب آوری بر پیشرفت تحصیلی برابر با ۳۶/۰ و اثر غیرمستقیم سخت رویی بر پیشرفت تحصیلی برابر با ۲۹/۰ و معنی دار هستند. بنابراین چنانچه دانشجویان در یادگیری و تولید علم سخت کار کرده و در مقابل مشکلات تاب آوری داشته باشند می توانند در تحصیلات خود پیشرفت داشته باشند. این کار توسط عوامل دیگر هم تحت تاثیر قرار می گیرد. چنانچه از نتایج بدست آمد می توان گفت که فرد زمانیکه به موفقیت و پیشرفتی دست پیدا می کند نوعی اعتماد بنفس و نیرو و قدرت در فرد جهت رسیدن به مراتب بالاتر شکل میگرد که شادکامی یکی از آنهاست و می تواند به فرد در جهت پیشرفت کمک شایانی بکند.