تاثیر برنامه توانمندسازی بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲: یک مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی شده

سابقه و هدف: در حال حاضر، تاکید زیادی بر استفاده از مدل های توانمندسازی برای ارتقای وضعیت سلامت و کیفیت زندگی بیماران وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه توانمندسازی بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲، انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی، در سال ۱۴۰۰ بر روی بیماران سالمند مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان ولی عصر قائم شهر و درمانگاه دیابت مصطفویان ساری انجام شد. تعداد ۹۰ بیمار سالمند در این مطالعه شرکت کردند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه شامل گروه مداخله (۴۵ بیمار) و گروه کنترل (۴۵ بیمار) تقسیم شدند. گروه مداخله در هشت جلسه توانمندسازی به مدت ۴۵ دقیقه و شامل ۸-۶ بیمار در هر جلسه شرکت کردند. از سوی دیگر، گروه کنترل درمان معمول را دریافت کردند. پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و ارزیابی کیفیت زندگی ویژه بیماران دیابتی قبل از مداخله و دو ماه بعد از مداخله توسط هر دو گروه تکمیل شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. علاوه بر این، از روش های آزمون های تی مستقل و زوجی، تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی کلی در گروه مداخله ۳/۹۴±۲۹/۹۵ بود که پس از مداخله به طور معناداری به ۳/۷۰±۳۳/۸۶ افزایش یافت (۰/۰۰۱=P). در گروه کنترل، میانگین نمره کیفیت زندگی قبل از مداخله ۵/۰۱±۳۹/۰۰ بود که پس از مداخله به ۴/۸۷±۳۷/۰۶ کاهش یافت که این تفاوت معنی دار بود (۰/۰۰۱=P). نتیجه آزمون کوواریانس نشان داد که برنامه توانمندسازی تاثیر معنی داری را بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دیابت داشته است(۰/۰۰۱=P). استنتاج: برنامه توانمندسازی مبتنی بر آموزش بیماری دیابت و عوارض آن، سبک زندگی سالم و خود مراقبتی در دیابت می تواند رویکرد موثری برای بهبود کیفیت زندگی بیماران سالمند مبتلا به دیابت نوع ۲ باشد. بنابراین اجرای چنین برنامه هایی می تواند حس استقلال و کنترل را در میان بیماران سالمند تقویت نماید و کمک ارزشمندی در درمان معمول این بیماران باشد. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۲N۲۰۱۸۰۶۰۹۰۴۰۰۲۰IRCT