تاثیر آموزش سبک زندگی بر کیفیت زندگی مبتلایان به بیماری ایسکمی قلبی

مقدمه: بیماری­های ایسکمیک قلبی، مهمترین علت مرگ و میر در سراسر جهان می­باشند که بر روی کیفیت زندگی بیماران مبتلا تاثیر می­گذارند. در ایران نیز بیماری­های ایسکمیک قلبی، اولین علت مرگ و میر در افراد بالاتر از ۳۵ سال می­باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش سبک زندگی  برکیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری­های ایسکمیک قلبی می­باشد. روش بررسی: این مطالعه به روش نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه های آزمایش و کنترل صورت پذیرفت. جامعه­ی آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به  ایسکمیک قلبی بستری در بخش CCU بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) رفسنجان در سال ۱۳۹۸ بود.  حجم نمونه ۳۰ نفر در هر گروه مشخص گردیدجهت جمع آوری اطلاعات  از پرسشنامه­ی سه قسمتی (اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه­ی کیفیت زتدگی  فرانس و پاورس(۱۹۹۹) و پرسشنامه­ی مینه سوتا MLHFQ) استفاده شد. ابتدا بصورت پیش ازمون از هر دو گروه آزمایش و کنترل پرسشنامه های مذکور  تکمیل ،سپس به گروه آزمایش ۵جلسه ۴۵دقیقه ی  آموزش داده شد وبعد از دو هفته مجددا ازهر دو گروه با استفاده از همان پرسشنامه ها پس آزمون گرفته شد. اطلاعات پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS تحت نسخه ۲۱آنالیز شد. و ازآزمون­های کولموگروف- اسمیرونوف، T مستقل، و تحلیل کواریانس استفاده گردید. یافته ها: میانگین سنی افراد نمونه ۸۱/۱۲±۷۳/۵۹ سال و میانگین مدت ابتلا به بیماری کرونروی ۵۰/۲۵۹۸±۳۸/۱۹۵۳ روز بود. نتایج نشان داد، بعد از مداخله نمرات مربوط به کیفیت زندگی فرانس و پاورس از میانگین ۸/۱۷به ۱۹/۲۱افزایش و همچنین میانگین نمره کیفیت زندگی مینه سوتا از ۶۸/۲۶ به ۵۲/۲۳ کاهش پیدا نمودکه نشانه بهبود شاخص مذکور می باشد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه­ی حاضر نشان داد تلاش های مداخله ای در راستای بهبود کیفیت زندگی در بیماران ایسکمی قلبی، مهم و ضروری می باشد. جهت ارتقای کیفیت زندگی و نهایتا کنترل بیماری قلبی، بکار گیری برنامه آموزشی که در این مطالعه طراحی و به کار گرفته شده است، به عنوان یک الگو توصیه می شود.