بررسی ارتباط بین اضطراب ریاضی، حافظه فعال و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر ایلام

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین اضطراب ریاضی، حافظه فعال و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر ایلام می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی زمینه یابی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از ۲۵۶ نفر از دانش آموزان پایه پنجم می باشد. برای انتخاب گروه نمونه آماری نیز از روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای استفاده شد. براساس جدول کرجسی و مورگان تعداد کل جامعه آماری مورد پژوهش که پرسشنامه در بین آنان توزیع خواهد گردید ۱۹۱ نفر دانش آموز دختر و پسر می باشند. ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه مقیاس اضطراب ریاضی پلیک و پارکر (۱۹۸۲) و آژمون سنجش ظرفیت حافظه فعال دانیمن و کارپنتر (۱۹۸۰) می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آژمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون لجستیک استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد ضریب تاثیر اضطراب یادگیری ریاضی با توجه به آماره t نشان داد که اضطراب یادگیری ریاضی با اطمینان ۰/۹۹ می تواند تغییرات مربوط به پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کند. همچنین ضریب تاثیر اضطراب سنجش ریاضی با توجه به آماره t نشان می دهد که اضطراب سنجش ریاضی با اطمینان ۰/۹۹ می تواند تغییرات مربوط به پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کند. ضریب تاثیر اندوزش حافظه فعال با توجه به آماره t نشان می دهد که اندوزش حافظه فعال با اطمنان ۰/۹۹ می تواند تغییرات مربوط پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کند. بین شیوه تمامی خرده مقیاس های حافظه اضطراب ریاضی همبستگی معنی داری (p ≥۰/۰۱) وجود دارد. همچنین، نتایج نشان می دهد که بین جنسیت پسر و دختر از نظر میزان اضطراب ریاضی، پیشرفت تحصیلی و میزان حافظه فعال تفاوت معناداری وجود ندارد.