بررسی و مقایسه نگرش به خواندن و خودپنداره تحصیلی در کودکان دارای اختلالات یادگیری خاص و عادی

هدف و زمینه: از این پژوهش بررسی و مقایسه نگرش به خواندن و خودپنداره تحصیلی در کودکان دارای اختلالات یادگیری خاص و عادی می باشد. روش پژوهش: حاضر توصیفی و از نوع علی مقایسه ای می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مراکز اختلالات یادگیری شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۱ و کلیه دانش آموزان مدارس عادی شهر رشت تشکیل دادند که براساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه نگرش خواندن مک کنا و کی یر (۱۹۹۰) و پرسشنامه خودپنداره ی تحصیلی یی یسن چن (۲۰۰۴) بود. داده های پژوهش با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) به کمک نرم افزار Spss ۲۷ تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین کودکان دارای اختلال یادگیری و عادی در نگرش به خواندن و خودپنداره تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: کودکان با ناتوانی یادگیری معمولا در حوزه آموزش با محدودیت های درونی و اجتماعی مواجه می شوند. اینطور که به نظر می رسد آنها در کلاس های درسی مورد توجه قرار نمی گیرند و یا مورد تمسخر قرار می گیرند که این عوامل نیز می تواند نگرش آنها به خواندن را کاهش داده و منجر به افت خودپنداره تحصیلی آنان شود.