رویکردهای برنامه ریزی و مدیریت شهری در شهرهای هوشمند

با تشدید مسائل پایداری در سراسر جهان، مدیران شهری به منظور مدیریت منابع تحت فشار فزاینده با کارایی بی سابقه فراخواندهشدند. در سطح جهانی، صنعت فناوری اطلاعات IT ، به سمت این چالش گام برداشته و در دهه گذشته انفجاری در راه حل هایشهر هوشمند رخ داده است. با وجود داده های کلان موجود در زمینه ظهور پلتفرم های مدیریت شهری یکپارچه، خلا پژوهشیزیادی در زمینه بررسی این داده ها در راستای توسعه ابزارهای کمیتی برای برنامه ریزی و مدیریت شهری در شهرهای هوشمندوجود دارد. هدف این مقاله توصیف توسعه و ارزیابی یک چارچوب مدل سازی بوده که همکاری های بین بخشی را با تعیین وابستگیها بین بخش های شهری و شناسایی اهداف مشترک بین بخشی تقویت می کند. به منظور محدود کردن دامنه تحقیق، این مطالعهتنها بر روی یک بعد از شهرهای هوشمند یعنی مدیریت جرم متمرکز شد. فرض اصلی این مطالعه این است که همکاری های بینبخشی می تواند با استفاده از داده ها و چارچوب های نوظهور شهر هوشمند به منظور شناسایی اهداف مشترک بین بخش هایشهری تقویت شود. پیشنهاد شده که داده های اولیه به عنوان ورودی، رویکرد ترکییی کاربرد شبکه های عصبی بیزی و آنالیزحساسیت می تواند به عنوان ابزاری برای شناسایی این اهداف مورد استفاده قرار گیرد. به منظور تست امکان سنجی این فرضیه، دومدل اولیه برای مدیریت یکپارچه جرم در شهرهای هوشمند مورد توسعه و ارزیابی قرار گرفت.