رابطه بین هنر تئاتر خیابانی و مکتب های نمایشی در زیباشناسی و همبستگی اجتماعی

بحث هنر و زیبایی شناسی یکی از بخش های مستقیم فلسفه به شمار می .رود این بحث از این جهت جزءبخش های فلسفه است که بشر همیشه افکار خود را نه فقط به طریق گفتنی ها مثل فلسفه و اعتقادات مذهبی ویا بطریق اعمال از قبیل اخلاق و وظائف دینی بلکه گاهی هم از راه هنر به بیان افکار و نظرات خویش میپردازد و احساسات و عقاید خود را بدین وسیله آشکار می نماید حتی میتوان گفت هرجا که کلام از تواناییبازماند و خود را برای بیان مطالب کافی نیابد به هنر متوسل میشویم از این جهت این بحث جزء فلسفه محسوبمیشود . هر موقع که یک جامعه به راستی دارای فرهنگ به معنای قوم شناختی و نه به معنای عامه شکلاجتماعی آن شده است در همان ابتدای تکوین و نه در اواخر ،آن هنر زاده شده است . به راستی هنر طلایهتکامل ،انسان چه اجتماعی و چه انفرادی است ابتذال ،هنر مطمئن ترین نشانه زوال قومی . است رشد یک هنرجدید یا یک سبک بزرگ کاملا نو همیشه از یک ذهن جوان و ،نیرومند چه گروهی و چه انفرادی است ابتذال،هنر مطمئن ترین نشانه زوال قومی است رشد یک هنر جدید یا یک سبک بزرگ و کاملا نو همیشه از یکذهن جوان و نیرومند چه گروهی و چه انفرادی خبر می دهد چگونه چیزی است این هنر که باید چنین نقشمهمی در تکامل انسان بازی می کند؟ هنر یک پیشه روشنفکرانه نیست ولی برای زندگی روشنفکرانه ضروریاست هنر دین نیست ولی با دین کند به خدمت آن در می آید و به مقدار زیادی تعیین کننده آن است . در نهایتبا بررسی اسناد برگزاری نه دوره از جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان و یافته های مصاحبه با مصاحبهشوندگان و هچنین مشاهده خود محقق می توان اذعان کرد که هنر نمایشی تا جای نفوذ کرده است که اکنونبه یکی از رکن های هویتی شهر مریوان تبدیل شده است . تعاملات اجتماعی را پایدارتر و ارتقای رفتارهایفرهنگی در حوزه شهری را بدنبال داشته است به طوری که اکنون عدم برگزاری هر ساله این جشنواره می توانداثراتی مخرب را در سطح جامعه به دنبال داشته باشد