بررسی ارتباط کاربری اراضی شهری و حمل و نقل درون شهری (مطالعه موردی مشهد)

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر متقابلی که بین کاربری اراضی شهر مشهد و حمل و نقل شهری وجود دارد، می باشد. برای دستیابی به هدف پژوهش از روش تطبیقی کیفی استفاده شد. روش جمع آوری و تحلیل داده ها به ترتیب اسنادی و عقلانی بود. یافته های پژوهش حاکی از آن است که فاکتورهای مختلف کاربری اراضی شهری مانند (تراکم، دسترسی منطقه ای، اتصالات خیابان ها، ترکیب کاربری ها، پیاده مداری بر رفتارهای سفر مانند (استفاده از اتومبیل شخصی، عدم استفاده از اتومبیل یا حمل و نقل بدون خودرو) تاثیر می گذارد. و این تاثیر و تاثر را نباید در امر برنامه ریزی شهری نادیده گرفت. بررسی و تحلیل ارتباط بین کاربری اراضی و سیستم حمل و نقل اهمیت بسیار بالایی دارد. چرا که جابه جایی شهروندان از مبدا تا مقصد خود (انواع کاربری ها مانند: اداری، تجاری، خدماتی، فضای سبز، آموزشی) در کمترین زمان ممکن و در دسترس بالا، در سیستم شهری حائز اهمیت می باشد. بنابراین با توجه به مطالب فوق الذکر هدف پژوهش حاضر مکان یابی کاربری های شهری با در نظر گرفتن ارتباط متقابل دو سیستم کاربری زمین و حمل و نقل و ترافیک و میزان دسترسی درون شهری می باشد.