بررسی مسیریابی در بهبود شرایط احساسی در مراکز فرهنگی (کتابخانه ملی ایران)

درحوزه مطالعه احساس هر عبارت توصیفگر میتواند در یک مدل دوار و توسط دو بعد انگیختگی وخوشایندی تعریف شود به منظور ایجاد و حفظ احساس مناسب در فضا فرضیات پژوهش به چگونگی ایجادمحدودهای برای مقادیر متغیرهای احساسی اختصاص دارد. دستیابی به سهولت مسیریابی در مراکز فرهنگیاز عواملی است که خوانایی را افزایش می دهد این فعالیت به ظاهر ساده چالش های جدی را ارائه میکند؛زیرا مسیریابی برای کاربران در مراکز فرهنگی، رفتاری هدفمند جهت دار و حرکتی پویا از مبدا به مقصدو شامل تعاملاتی بین راهبر و محیط است که به طور مستقیم توسط آنها درک نمیشود و در برخی مواردمنجر به شکست سرخوردگی نگرانی و یا گمشدگی آنها می شود. تعاملات بین راهبر و محیط تحت عنوانراهکار مسیریابی بررسی میشود که ساختاری ادراکی دارد و افراد از آنها برای پیدا کردن مقاصد خوداستفاده میکنند نو بودن این دانش در ایران و تفاوت با پژوهشهای پیشین به علت تاثیرگذاری عادات ورفتارهای احساسی در انتخاب راهکارهای مسیریابی و همچنین وجود این تفاوتها در نوع کاربری و میزانپیچیدگی نمونه های بررسی شده در راستای تعیین راهکارها، هدف از انجام مقاله را به سوی دستیابی بهراهکارهای مسیریابی در شرایط احساسی، سوق داد. در این مقاله از روش تحقیق کیفی استفاده شده کهبراساس دانش محیطی و مشاهده داده های رفتار محیطی افراد و به دست آوردن این داده ها در حینمسیریابی در مراکز فرهنگی تکیه دارد و در انتها به این نتیجه رسیده شد که کاربر وقتی در موقعیت هایاحساسی قرار می گیرد، جنبه شناختی راه یابی را مختل می کند.