راهکارهای افزایش رطوبت هوا در معماری ساختمان های مناطق کویری ایران

با توجه به شکل گیری و ترکیب معماری بومی مناطق مختلف ایران در می یابیم که ویژگی های متفاوت هر یک از ایناقلیم ها،تاثیر فراوانی در شکل گیری شهر ها و ترکیب معماری این مناطق داشته اند.بنابراین،تعیین دقیق حوزه هایاقلیمی در سطح کشور و دستیابی به مشخصات اقلیمی مناطق مختلف، در ارائه طرح های مناسب و هماهنگ با اقلیم هرمنطقه اهمیت فراوانی دارد.در دهه های اخیر در رابطه با موضوع اقلیم معماری مطالعات زیادی صورت گرفته است که هریک از انها به نوعی به نگرش توجه به شرایط اقلیمی در ساخت ابنیه و ایجاد ساختمانهای همساز با اقلیم تاکید داشتهاست از جمله نگرشهای جدید میتوان به.معماری پایدار که به عنوان مهمترین راهکار در سال های اخیر شناخته شده وتمام کشورهای جهان برای رسیدن به این امر و استفاده از عناصر طبیعی در حال تعاملند اشاره کرد.این در حالی هستکه گذشته ایران و معماری سنتی آن مثال های متعددی درباره بناها وجود دارد که معمار ضمن توجه به مسائلزیباشناختی و حفظ محیط طبیعی به گونه ای عمل کرده که پاسخگوی نیاز اقلیمی هر منطقه می باشد.بررسی معماریسنتی ایران نشان دهنده معماری پایدار است .عنصر آب به عنوان عنصر طبیعی و حیاط به عنوان عنصر اساسی درمعماری سنتی نخستین گام ها در پایداری معماری را برداشته اند.به طور مثال می توان به سیستم های آبی که با استفادهاز برودت تبخیری باعث آسایش حرارتی ساکنان می شود اشاره کرد..نتایج مطالعات انجام گرفته نشان می دهد کهاستفاده از عناصر طبیعی در معماری سنتی نواحی گرم و خشک این گونه بناها را در رده بناهای پایدار قرار می دهد. اینپژوهش یک تحقیق توصیفی تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای اسنادی ، پس از شناخت شاخصه های اقلیمی معماری سنتی .راهکارهای افزایش رطوبت هوا در معماری ساختمانهای مناطق کویری، را بیان میدارد.، به نظر می رسد، با نگاه ویژه به حفظ ارزش ها و الگو از مفاهیم و عناصر معماری سنتی در تلفیق با عناصر طبیعیچون (کاشت گیاهان در خارج و داخل و اجرای بام و دیوار سبز و...) با فناوری روز بتوان به هدف مورد نظر دست یافت