بازآفرینی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری با رویکرد مشارکتی(موردمطالعه: محله محمدآباد شهر قدس)

بازآفرینی بافت فرسوده شهری، ازجمله مسائل قابل توجه در برنامه ریزی و مدیریت شهری است. در سال های اخیر با توجه بهتحولات سریع علمی و فنی و بهتبع آن دگرگونی در ساختار کالبدی، اقتصادی و اجتماعی شهرها و همچنین مطرح شدن نظریهتوسعه پایدار شهری، اهمیت بازآفرینی بافت های فرسوده و ناکارآمد بیش ازپیش موردتوجه قرار گرفته است. امروزه بافت هایفرسوده شهری هر یک به نوعی از فرم یا عملکرد مطلوب و مورد انتظار گروهه ای ذی نفوذ و ذینفع به دور هستند، به سبب تاثیریکه به عنوان حوزه هایی نامطلوب در نقشه ذهنی شهروندان دارند، جزئی غیرقابلانکار از فرم و منظر شهری هستند. هدف پژوهشحاضر بازآفرینی بافت های فرسوده و ناکارآمد محله محمدآباد شهر قدس با رویکردی مشارکتی است. روش تحقیق حاکم برپژوهش از نوع تحقیقات کاربردی با روشی توصیفی-تحلیلی می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد که سه شاخص بافتفرسوده (ناپایداری، نفوذناپذیری و ریزدانگی) در محدودههای بافت فرسوده این مکان دیده می شود. اصول شهرسازی وآئین نامه های مرتبط با ساختوساز در این محله رعایت نشده است و باتوجه به نفوذناپذیری محله محمدآباد در زمان وقوع بحران(سیل، زلزله، آتش سوزی و ...*) این محله دچار آسیب فراوانی میشود. در همین راستا توجه به بحث بازآفرینی و همچنین رویکردمشارکتی در بافت های ناکارآمد محدوده می تواند راهکاری مناسب در گریز از این بحران باشد.