بررسی سطح استرگنوزیس دست در کودکان مبتلا به دای پلژی و همی پلژی اسپاستیک ۳ تا ۶سال

هدف: یکی از مشکلات حسی شایع در فلج مغزی،آسترگنوزیس است که اهمیت ویژه ای در عملکردهای دستی روزمره دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی سطح استرگنوزیس دست درکودکان مبتلا به دای پلژی اسپاستیک و همی پلژی اسپاستیک بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، ۲۰ کودک ۶-۳ سال مبتلا به فلج مغزی (۹ پسر و ۱۱ دختر)بامیانگین سنی «همی پلژی: ۵۵ ماه، دای پلژی: ۵۷ ماه» به روش غیراحتمالی ساده، از میان مراجعه کنندگان به مراکز کاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی انتخاب شدند. استرگنوزیس با استفاده از اشکال هندسی (مربع، دایره، مثلث و مستطیل) و اشیای معمولی (مداد، کلید، سکه، میخ، قاشق چای خوری و پیچ) و تخته مخصوص تست بررسی شد. اطلاعات با استفاده از آزمون های تحلیل پراکنش مخلوط و رگرسیون، تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: ارتباط معناداری بین سن و نمرهاسترگنوزیس اشیای معمولی در کودکان مبتلا به همی پلژی مشاهده نشد؛ ولی ارتباط بین سن و نمره استرگنوزیس اشکال هندسی در این کودکان معنادار بود (۰/۰۲۷=P). بین سن و نمرهاسترگنوزیس اشیای معمولی و اشکال هندسی در کودکان مبتلا به دای پلژی نیز ارتباط معناداری مشاهده نشد. اثر اصلی جنس در استرگنوزیس کودکان مبتلا به همی پلژی و دای پلژی معنادار نبود. اثر اصلی دست نیز در استرگنوزیس هیچ یک از دو گروه معنادار نبود. نتیجه گیری: استرگنوزیس دست سالم و مبتلا در کودکان مبتلا به همی پلژی و دست راست و چپ کودکان مبتلا به دای پلژی، تفاوت معنا داری نداشت. همچنین، ارتباط معناداری بین سن و نمره استرگنوزیس اشکال هندسی در کودکان مبتلا به همی پلژی وجود داشت.