تاثیر راکر پنجه با زوایای ۱۰ و ۱۵ درجه بر تعادل و سرعت راه رفتن افراد سالمند

اهداف: تعادل به عنوان شاخصی در تعیین میزان استقلال سالمندان در فعالیت های روزمره آن ها مطرح می شود. همچنین یکی از عوامل موثر در کنترل پاسچر و تعادل، سرعت راه رفتن فرد است. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر کفش با زوایای راکر ۱۰ درجه و ۱۵ درجه بر تعادل و سرعت راه رفتن سالمندان است. روش بررسی: ۱۹ فرد سالمند سالم بالای ۶۰ سال (سیزده زن و شش مرد با میانگین سن ۱۱/۶۶ سال، میانگین قد ۱/۶۳ متر و متوسط وزن ۷۰/۳ کیلوگرم) به روش نمونه گیری غیر احتمالی دردسترس در این مطالعه شبه تجربی شرکت کردند. سه مدل کفش در این آزمون استفاده شد که به صورت کفش با راکر پنجه ۱۰ درجه، کفش با راکر پنجه ۱۵ درجه و کفش کنترل بودند. ارزیابی سرعت راه رفتن افراد با آزمون ۱۰ متر راه رفتن، ارزیابی تعادل با مقیاس تعادلی برگ و بررسی تعادل پاسچرال داینامیک با استفاده از آزمون ستاره ای انجام شد. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS (ورژن ۲۲) استفاده شد. ابتدا توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیروویلک سنجیده شد. سپس برای مقایسه تاثیر زوایای مختلف راکر بر تعادل و سرعت راه رفتن، از آزمون های ویلکاکسون و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته ها: سه مداخله مورد نظر اختلاف معناداری در سرعت راه رفتن (۰/۹۹۳=P)، تعادل پاسچرال داینامیک در راستای قدامی (۰/۸۳۵=P)، راستای خلفی خارجی (۰/۸۲۶=P)، راستای خلفی داخلی (۰/۵۹۸=P) و تعادل به دست آمده از مقیاس تعادلی برگ (۰/۶۲۵=P) نداشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از مداخلات مذکور باعث به هم خوردن تعادل نمی شود. همچنین سرعت راه رفتن نیز افزایش یا کاهش نمی یابد. این مطالعه از تجویز راکر پنجه در سالمندان حمایت می کند.