مقایسه اثر ایمونوگلوبولین وریدی با دز بالا با ایمونوگلوبولین وریدی با دز پایین در بیماران مبتلا به سندرم گیلن باره حاد

سال انتشار: 1382
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 18

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_REHA-4-3_001

تاریخ نمایه سازی: 21 آذر 1402

چکیده مقاله:

هدف: سندرم گیلن باره حاد شایعترین علت پریفرال نوروپاتی یا واسطه ایمنی در اطفال است و با از بین رفتن پولیومیلیت در بیشتر کشورها، هم اکنون شایع ترین علت فلج شل حاد در کودکان است. بنابراین دست یابی به طریقه درمانی معتبر و مناسب از اهمیت بسزایی برخوردار است. در زمینه درمان های اختصاصی تاکنون تحقیقات گسترده ای روی کورتیکوستروئید، IVIG و پلاسمافورزیس انجام شده است. درمان با IVIG برای کودکان بی خطر و در گیلن باره حاد (GBS) ایمن تر و نسبت به روش های درمانی دیگر کمتر تروماتیک است. روش درمانی به دو شکل قابل اجرا است: ۱- IVIG ۱gr./kg/day به مدت ۲ روز که اصطلاحا High Dose گفته می شود؛ ۲- IVIG ۴۰۰mg./kg/day به مدت ۵ روز که اصطلاحا نوع Low Dose گفته می شود. در مطالعات خارجی نشان داده است که در کودکانی که High Dose IVIG دریافت کرده بودند طول مدت بیماری کوتا ه تر است. ازآنجاکه در ایران تا به حال بررسی مقایسه ای بین این دو روش صورت نگرفته است، دو روش درمانی را مقایسه می کنیم و درصورتی که IVIG با دز بالا اثرات مطلوب تر و پاسخ درمانی بهتری داشته باشد، به عنوان درمان انتخابی معرفی می نماییم. روش بررسی: بیمارانی که با شکایت ضعف اندام ها به صورت حاد به مرکز آموزشی درمانی مفید مراجعه نمودند و با توجه به معاینات بالینی، آزمایشات خون، مایع نخاع و انجام EMG-NCV بیماری آنها گیلن باره حاد یا Acute Demyelinating Peripheral Neuropathy تشخیص داده شد، وارد مطالعه گردیدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. ۲۵ بیمار گروه مطالعه توسط (روش High Dose) و ۲۵ بیمار گروه شاهد توسط (روش Low Dose) بررسی شدند و سپس نتایج با هم مقایسه گردید. یافته ها: در این بررسی به این نتیجه مهم دست یافتیم که با به کارگیری روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز بالا تعداد روزهای بستری بیماران کاهش می یابد و بیمار در مدت زمان کمتری بهبودی یابد. همچنین در این روش درمانی نسبت به روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز پایین، بیمار علائم بهبودی را سریع تر نشان می دهد؛ بنابراین بیماران با عوارض دارویی کمتری روبه رو خواهند شد. نتیجه گیری: مدت زمان ضعف اندام تحتانی و فوقانی و مدت زمان بازگشت واکنش های اندام تحتانی و فوقانی با استفاده از این روش کاهش یافت و هیچ گونه ارتباطی بین عوارض مصرف داروی بیشتر با روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز بالا مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

Gilliain barre syndrome-high dose ، Low dose IVIG-comparison-son of two types of treatment ، سندرم گیلن باره حاد ، IVIG با دز بالا ، IVIG با دز پایین ، نوروپاتی محیطی ، درمان

نویسندگان

Parvaneh Karim-Zadeh

University of Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran.