تاثیر درمان های جراحی بازسازی و بریس عملکردی بر آستانه حس تشخیص حرکت در بیماران مبتلا به پارگی لیگامان متقاطع قدامی حاد

هدف: یکی از متداول ترین آسیب های زانو، پارگی لیگامان متقاطع قدامی می باشد. حس تشخیص حرکت، بعد از پارگی لیگامان متقاطع قدامی دچار اختلال می شود. در این مطالعه سعی داریم با استفاده از روش ترکیبی معادلات برآوردی تعمیم یافته، که روشی کارا در تحلیل داده های همبسته می باشد به مطالعه تاثیر جراحی بازسازی و بریس عملکردی همراه با کنترل عوامل مخدوشگر در بهبود آستانه حس تشخیص حرکت بیماران با پارگی لیگامان متقاطع قدامی بپردازیم. روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی با روش نمونه گیری در دسترس بر روی ۶۰ بیمار مبتلا به پارگی لیگامان متقاطع قدامی حاد انجام شد. به منظور ارزیابی آستانه حس تشخیص حرکت از دستگاه حرکت ممتد غیر فعال استفاده شد. این آزمون در سرعت ۰٫۵ درجه بر ثانیه انجام شد. متغیر پاسخ در این مطالعه آستانه حس تشخیص حرکت و متغیر های جراحی، بریس، چشم، اندام، BMI، سمت غالب، سمت ابتلا و سن نیز به عنوان متغیر های مستقل در نظر گرفته شدند. از نرم افزار R، نسخه ۲٫۱۳٫۰ جهت برازش مدل GEE ترکیبی استفاده گردید. یافته ها: جراحی بازسازی، در بهبود آستانه حس تشخیص حرکت بیماران موثر است. (۰/۰۰۱>P و ۲۵/۹۹۷–۷/۴۸۶ و %۹۵:CI و ۱۳/۹۴:OR)، ولی بریس عملکردی باعث بهبود آستانه حس تشخیص حرکت نمی شود (۰/۰۷۶=P و ۱/۰۳۳–۰٫۵۲۰و ٪۹۵:CI و ۰/۷۳:OR). همچنین بخت قرار گرفتن آستانه حس تشخیص حرکت بیماران با سمت غالب چپ، در وضعیت نرمال، در صورتی که سمت مبتلا راست باشد ۰/۰۱۹ برابر سمت چپ است (۰/۰۰۱>P و ۰٫۰۳۵–۰/۰۱۰ و ٪۹۵:CI و ۰/۰۱۹:OR) و عدم ارتباط معنی دار بین اندام بیماران و آستانه حس تشخیص حرکت نشان دهنده این است که اندام مبتلا، آستانه حس تشخیص حرکت اندام سالم را نیز تحت تاثیر قرار می دهد (۰/۷۲۸=P و ۱/۰۱۵–۰/۸۰۶ و ٪۹۵:CI و ۰/۹۷:OR). نتیجه گیری: از بین متغیر های موجود در مطالعه، متغیر های جراحی بازسازی، سمت ابتلا و اثر متقابل سمت ابتلا و سمت غالب رابطه معنی داری را نشان دادند.