تحلیل زمان سپری شده تا عودهای مکرر در بیماران اسکیزوفرنیک با استفاده از مدل های پیشامدهای بازگشتی

هدف: اسکیزوفرنیا به جهت شیوع بالا و شدت نشانه ها و عودهای مکرر مورد تاکید قرار می گیرد. در این مطالعه به تحلیل خطر بازگشت عودهای مکرر در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا به وسیله مدل های پیشامدهای بازگشتی پرداخته شده است. روش بررسی: نوع مطالعه این تحقیق مشاهده ای طولی آینده نگر بوده است که در آن از اطلاعات ۱۵۹ بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا بستری در مرکز آموزشی-درمانی روانپزشکی رازی استفاده شده است. مدل شرطی نوع دوم و مدل شکنندگی برای تحلیل زمان ها تا عود به کار گرفته شده است. نرم افزارهای مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل داده ها SAS نسخه ۹/۱ و R نسخه ۲/۱۱/۰ بود. سطح معنی داری آزمون ها نیز ۰/۰۵ در نظر گرفته شده است. یافته ها: در مدل شرطی نوع دوم متغیرهای سن در آغاز بیماری (۰/۰۲۱=P) و وضعیت تاهل (۰/۰۰۱>P) تنها بر خطر وقوع عود اول بیماری دارای اثر معنی دار بودند و هیچ یک از عوامل سن در آغاز بیماری، جنسیت، وضعیت تاهل، نحوه شروع بیماری، سابقه ضربه به سر و سابقه بیماری اسکیزوفرنیا در خانواده بر خطر وقوع عود دوم اثر معنی دار نداشتند. سابقه ضربه به سر نیز تنها بر خطر وقوع عود سوم بیماری اثر معنی دار داشت (۰/۰۲۰=P). در مدل شکنندگی، تنها اثر متغیرهای جنس (۰٫۰۱۴=P) و سابقه ضربه به سر (۰٫۰۱۴=P) بر خطر وقوع عودهای بعدی معنی دار شد. نتیجه گیری: برخی عوامل تحت مدل شرطی نوع دوم دارای اثر معنی دار بر خطر وقوع عودهای بعدی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا بودند و اثر برخی دیگر تحت مدل شکنندگی، معنی دار شد. نیاز است در پژوهش های بعدی، اثر دیگر متغیرهای پیش آگهی دهنده بر خطر وقوع یا زمان وقوع عودهای بعدی مورد بررسی قرار گیرد.