گزارش موردی تاثیر تزریق بوتولینوم توکسین بر عملکرد اندام فوقانی سمت مبتلای یک بیمار پس از گذشت ۱۶ سال از سکته مغزی

هدف: تزریق بوتولینوم توکسین یکی از روش های کاهش اسپاستیسیته و در نتیجه برگرداندن عملکرد اندام فوقانی در افراد سکته مغزی می باشد. هدف از این مطالعه موردی، گزارش تاثیر تزریق بوتولینوم توکسین بر روی عملکرد اندام فوقانی بعد از گذشت ۱۶ سال از سکته مغزی می باشد. روش بررسی: بیمار مردی ۶۳ ساله بود که ۱۶ سال پیش دچار سکته مغزی در نیمکره چپ مغز و در نتیجه آن پارزی در دست و بازوی غالب شده است البته بیمار قادر به انجام حرکات ساده در سمت مبتلا بود اما از کندی و سفتی حرکات شکایت داشت. برای درمان اسپاستیسیته از داروی بوتولینوم توکسین نوع A استفاده شد. تزریق در عضلات انتخاب شده اندام فوقانی مبتلا توسط پزشک متخصص و با دوزی خاص براساس حجم هر عضله بین ۱۵۰-۵۰ واحد انجام شد. بعد از تزریق دارو بیمار به مدت ۳ ماه تحت نظر بود و در پایان هر ماه ارزیابی های مورد نظر انجام می گرفت. با وجود پیشنهاد تیم تحقیقاتی مبنی بر ادامه درمان توانبخشی بیمار بدلایل شخصی در این مدت در هیچ برنامه درمانی شرکت نکرد و ضمنا داروی ضد اسپاستیسیته دیگری نیز دریافت نمیکرد. یافته ها: دامنه حرکتی تمام مفاصل بهبود داشت ولی این بهبودی چشمگیر نبود. بیشترین بهبودی در دامنه حرکتی اکتیو و پاسیو مفاصل متاکارپوفالنژیال دیده شد. در عملکرد اندام فوقانی به میزان قابل توجهی در پایان هر ماه نسبت به شروع درمان پیشرفت حاصل شد. بیشترین بهبودی عملکرد اندام فوقانی مربوط به قسمت دست مقیاس فوگل-میر بود. در پایان ماه اول اسپاستیسیته به میزان قابل توجهی کاهش یافت به طوریکه بیمار با تلاش کمتری نسبت به قبل از تزریق، اکستنشن را در همه مفاصل انجام می داد. هر چند که اسپاستیسیته هیچ گاه به حد صفر نرسید. نتیجه گیری: تزریق بوتولینوم توکسین بعد از گذشت ۱۶ سال از سکته مغزی نیز ممکن است باعث بهبود عملکرد دست شود.