بررسی شیوع و علل حوادث چشمی ناشی از کار در کارگاه های صنعتی مشهد

هدف: حوادث شغلی یکی از عوامل تخریب شدید ساختمان چشم محسوب می شود و می تواند آسیب دائمی در عمل بینایی ایجاد نماید. به منظور تجزیه و تحلیل حوادث چشمی ناشی از کار و ارائه طرح ها و پیشنهادات موثر جهت کاهش و پیشگیری از آن ، ۱۰۴۸ پرونده حادثه شغلی مربوط به سال های ۸۱-۷۸ ۱۳ به طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. روش بررسی: مشخصات فردی، نحوه و چگونگی بروز حوادث چشمی ۶۳ بیمار از فرم های گزارش حوادث سازمان تامین اجتماعی مربوط به کارگاه های صنعتی مشهد استخراج و با نرم افزار اکسل و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: ۶/۰۵ درصد از حوادث شغلی مربوط به چشم بود. ارتباط معنی داری بین سن و علت وقوع حادثه چشمی در این تحقیق پیدا نشد. علت وقوع ۸/۲۸ درصد حوادث بی احتیاطی و عدم استفاده از وسایل حفاظتی بین ۲۰ تا ۴۰ سالگی بود. ۷/۲۵ درصد از حوادث، مربوط به ورود اجسام خارجی به چشم بین ۲۰ تا ۴۰ سالگی بود. بین وقوع حوادث چشمی در فصول مختلف سال و نوبت کاری ارتباط معنی داری وجود داشت (۰/۰۵>P). بین نوع حادثه و فصول سال ارتباط معنی داری یافت نشد و ۲/۲۶ درصد ورود اجسام خارجی به چشم در نوبت کاری صبح اتفاق افتاد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد که آموزش کارگران، بالابردن سطح آگاهی و مهارت های شغلی، استفاده صحیح از وسایل حفاظتی فردی و گروهی، اجتناب از به کارگیری وسایل معیوب، پرهیز از اضافه کاری و به کارگیری روشنایی مناسب برای کاهش حوادث شغلی از اولویت برخوردار باشند.