توان بخشی به معلولین برای ارتباط با رایانه از طریق تایپ حروف با حرکات چشم

هدف: امروزه رایانه ها عموما با ابزارهایی نظیر موشواره و صفحه کلید کنترل می شوند، در نتیجه افرادی که دچار قطع عضو و یا ناتوانی در ناحیه دستها هستند، از به کارگیری رایانه محروم می باشند. در این پژوهش چگونگی طراحی سیستمی که به کمک حرکات چشم، امکان تایپ حروف به افراد معلول را می دهد ارائه شده است. روش بررسی: در این طرح مرز بین عنبیه و صلبیه که لیمباس نامیده می شود، به کمک فرستنده و گیرنده های مادون قرمز ردیابی می شود. مقادیر اندازه گیری شده از موقعیت چشم به کمک یک نرم افزار مورد پردازش قرارگرفته و به مقادیر مناسب جهت حرکت مکان نما برروی حروف قرار داده شده در صفحه نمایشگر، تبدیل می شوند. از آنجا که تغییر کاربر و حرکات ناخواسته سر می تواند روی عملکرد سیستم تاثیر بگذارد، یک مرحله کالیبراسیون نیز در نظر گرفته شده است تا سیستم بتواند برروی شرایط جدید تنظیم شود. سیستم طراحی شده روی ۱۰ نفر (۵ مرد و ۵ زن) آزمایش و داده های حاصل مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: با آزمایش سیستم، مشخص گردید که سیستم طراحی شده با دقت حدود ۳۸/۳±۱۱/۴ سانتی متر در تفکیک فواصل، توانایی تشخیص ۱۲ نقطه بر روی صفحه نمایشگر ۱۵ اینچ را دارد. آزمایش ها نشان می دهد که یک شخص غیر ماهر یک جمله دارای ۱۴ حرف و نماد را در متوسط زمان ۳ دقیقه و ۳۰ ثانیه با خطای حدود %۲۸ به کمک حرکات چشمش با این سیستم تایپ می کند. این مقادیر برای یک شخص ماهر حدود ۳ دقیقه با خطای %۱۳ می باشد. به این ترتیب سیستم با قابلیت اطمینان نسبتا بالایی به کاربر اجازه ارتباط با رایانه را می دهد. نتیجه گیری: با توجه به قدرت سیستم در تفکیک پذیری فواصل، ۱۲ نقطه برروی صفحه نمایشگر برای انجام ۱۲ عملکرد مختلف تعبیه شده است. تعدادی از مشخصه های صفحه کلید در صفحه اول و باقی آن ها در صفحات بعدی قرار داده شده است. سهولت استفاده، عدم تماس مستقیم سیستم با چشم و بدن کاربر و هزینه بسیار پایین آن نسبت به دیگر سیستم های موجود از جمله مزایای سیستم می باشند.