بررسی رابطه بین هوش هیجانی، خودپنداره شغلی و رضایت شغلی در کارکنان سازمان بهزیستی خراسان شمالی

هوش هیجانی یکی از عوامل مهم در تعیین موفقیت در زندگی فردی و شغلی است و مستقیما بهداشت روانی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش هیجانی، خودپنداره شغلی و رضایت شغلی در کارکنان سازمان بهزیستی خراسان شمالی است. در این پژوهش جامعه آماری شامل کلیه کارکنان رسمی و قراردادی سازمان بهزیستی خراسان شمالی است که تعداد آن ها ۴۰۰ نفر می باشد. از این تعداد ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند که شامل ۵۰ نفر از کارکنان مرد و ۵۰ نفر از کارکنان زن بوده و پرسشنامه های خویشتن بک، رضایت شغلی بری فیلدورث و هوش هیجانی  را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری t مستقل، تحلیل واریانس دوراهه و رگرسیون چند متغیره و ضریب همبستگی پیرسون با سطح معنی داری ۵% مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین هوش هیجانی و رضایت شغلی کارکنان رابطه معنادار وجود دارد. بین هوش هیجانی و خودپنداره شغلی کارکنان رابطه معنادار وجود دارد. اما بین خودپنداره شغلی کارکنان و رضایت شغلی آن ها رابطه معناداری وجود ندارد. هوش هیجانی و رضایت شغلی در کارکنان زن و مرد متفاوت است. بین خودپنداره شغلی در کارکنان زن و مرد تفاوت معناداری وجود دارد. هوش هیجانی یک عامل ضروری برای رضایت شغلی و خودپنداره مثبت شغلی است و با ارائه آموزش های لازم جهت ارتقاء هوش هیجانی کارکنان، می توان در میزان رضایت شغلی و خودپنداره شغلی آنان تاثیر گذاشت.