تاثیر تمرینات درکی -حرکتی بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا اوتیسم

سابقه و هدف: اختلال طیف اوتیسم یک اختلال عصبی رشدی است که با اختلال در تعامل اجتماعی و ارتباطات همراه بارفتارهای کلیشه ای و تکراری مشخص می شود. مهارت های درکی -حرکتی به آن دسته از مهارت هایی اطلاق می شود کهنیازمند به یکپارچگی حسی است. همچنین مهارت های درکی حرکتی به توانایی رشد کودک برای تعامل با محیط به وسیله یسیستم یکپارچگی حسی و مهارت های حرکتی اشاره دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین درکی- حرکتیبر کارکردهای اجرایی )عصب شناختی توجه( کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در گروه سنی ۱۲ - ۷ سال است.مواد و روشها: روش انجام پژوهش حاضر نیمه تجربی بود. از بین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم، ۳۰ بیمار با استفاده ازآزمون های غربالگری انتخاب و پس از سنجش کارکردهای عصبی-شناختی توجه با استفاده از پرسشنامه عصب روانشناختیکانرز، به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی ) ۱۵ نفر( و کنترل) ۱۵ نفر( تقسیم شدند. گروه آزمایشی، تمرینات درکی-حرکتیبه مدت ۱۲ هفته و ۳ جلسه در هفته را دریافت کردند. در نهایت هر دو گروه مجددا با پرسشنامه کانرز مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات درکی- حرکتی در گروه آزمایش، اقدامی موثر برای بهبود عملکردهای عصبی شناختیتوجه کودکان مبتلا به اوتیسم بود. همچنین عملکردهای عصبی-شناختی توجه در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طورمعنی داری بهتر بود. ) P=۰.۰۰۱ (. بر اساس نتایج آماری یک دوره تمرینات درکی-حرکتی بر کارکردهای عصبی شناختی توجهدر کودکان اوتیسم تاثیر دارد. مهارت های حرکتی بهتر با عملکردهای شناختی کارآمد تر از جمله توجه انتخابی و حافظه کاریمرتبط است. همچنین تمرینات درکی-حرکتی نقش موثری در نوروپلاستیسیته مغز ایفا می کنند و به بهبود کارکردهای عصبیشناختی توجه منجر می شود. این تمرینات با افزایش میزان عوامل نورورتروفیک توانایی ساختار مغزی را برای ترمیم پس ازآسیب ایسکمی بهبود می بخشد.نتیجه گیری: تمرینات درکی-حرکتی همراه با موسیقی میتواند مداخله مناسبی را برای بهبود عملکردهای عصبی شناختیتوجه کودکان مبتلا به اوتیسم ارائه دهد.