رشد زبان در کودکان دیرگفتار و کودکان با رشد طبیعی ۵ الی ۶ ساله فارسی زبان: یک مطالعهپیگیری ۳ ساله

سابقه و هدف: نوپایان دیرگفتار با واژگان بیانی یا ترکیبات دوکلمه ای محدود نسبت به همتایان طبیعیشان، در معرض خطرآسیب زبانی پایدار هستند به گونه ای که با افزایش سن علیرغم بهبودی در برخی جنبه های زبانی همچون واژگان، ممکن استدر سایر جنبههای صرفی-نحوی، واجشناسی و سوادآموزی با ورود به مدرسه دچار مشکل شوند. هدف مطالعه حاضر مقایسهعملکرد زبانی کودکان دیرگفتار و طبیعی ۶۶ ماهه فارسیزبانی است که در ۳۰ ماهگی شناسایی شده بودند.مواد و روشها: طی مطالعه مقطعی و توصیفی-تحلیلی حاضر ۲۸ کودک دیرگفتار و ۲۶ کودک طبیعی که ۳ سال قبل در ۳۰ماهگی از نظر تحصیلات مادر و سن همتاسازی و از نظر مهارتهای صرفی-نحوی و واژگانی ارزیابی شده بودند، مجددا در ۶۶ماهگی با استفاده از آزمون رشد زبان ) ۹TOLD ( ارزیابیشدند. کودکان دیرگفتار ۶۶ ماهه براساس نیمرخ نمرات استانداردTOLD به دو گروه بهبودیافته )دیرشکوفا( و بهبودنیافته )اختلال تکاملی زبان( تقسیم شدند.یافتهها: براساس نیمرخ نمرات استاندارد TOLD ، ۱۰ کودک دیرگفتار با جبران تاخیر به عنوان دیرشکوفا و ۱۸ کودک بهعنواناختلال تکاملی زبان طبقه بندی شدندکه نمرات کودکان دیرگفتار در تمام خردهآزمونهای TOLD نسبت به کودکان طبیعیبه شکل معناداری پایین تر بود ) ۰۰۱ / ۰P< (. نمرات خرده آزمونهای TOLD در کودکان دیرشکوفا نسبت به کودکان طبیعی)بهجز تمایزگذاری کلمه و تحلیل واجی( بهشکل معناداری پایینتر ) ۰۰۱ / ۰P< ( و نسبت به کودکان با اختلال تکاملی زبان)بهجز تولید کلمه( بهشکل معناداری بالاتر بود ) ۰۰۱ / ۰P< .)نتیجه گیری: کودکان دیرگفتار به عنوان یک گروه در معرض خطر مشکلات زبانی پایدار، حتی اگر تاخیر زبانی اولیه خود راجبرانکنند همچنان در انتهای طیف طبیعی عمل میکنند. همراستا با سایر مطالعات بیش از ۵۰ % کودکان دیرگفتار درمعرضخطر ابتلا به اختلال تکاملی زبان هستند. از این رو پیشنهادمیشود با پیگیری رشد زبان کودکان دیرگفتار در مراحل حساسرشد، درصورت وجود نقایص زبانی پایدار از مداخلات پیشگیرانه استفادهشود