ارتباط گرایش به تفکر انتقادی با مهارت استدلال بالینیرزیدنتهای دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه : قضاوت در موقعیت های خطیر بالینی ، تصمیم گیری برای حفظ حیات در مشکلات پیچیده و تفکر در مواقع بحرانی نیاز به تفکر انتقادی در حوزه سلامت را الزامی می نماید. این مطالعه با هدف بررسی تفکر انتقادی با مهارت استدلال بالینی در رزیدنت های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۹۶ انجام شد.روش اجرا: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی مقطعی ، جامعه آماری شامل دستیاران مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۱۳۹۶بیمارستان های الزهرا و امین دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود.نمونه گیری به صورت سرشماری انجام پذیرفت و ۴۸ دستیار شامل ۲۲پسر (۸/۴۵ درصد) و ۲۶ دختر (۲/۵۴ درصد) در این مطالعه شرکت نمودند. اطلاعات توسط پرسشنامه های سمتاک (سنجش میل به تفکر انتقادی کالیفرنیا) و سنجش میزان مهارت استدلال بالینی (Diagnosticجمع آوری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آنالیز واریانس تحلیل گردید.یافته ها: از میان شرکت کنندگان ۶/۸۹ درصد از گرایش مثبت و قوی به تفکر انتقادی و۴/۱۰ درصد از گرایش متزلزل برخوردار بودند. میانگین نمره مهارت استدلال بالینی ۱۳/۱۰۵ از مجموع ۱۵۰ نمره بود. از نظر آماری بین گرایش به تفکر انتقادی و میزان مهارت استدلال بالینی در کل ارتباط معنادار مشاهده نشد (۱۹۸/۰(P= اما در سطح خرده مقیاس ها ارتباطات جالب توجهی ملاحظه گردید.بحث و نتیجه گیری : با استفاده از نتایج خرده مقیاس های تفکر انتقادی می توان کیفیت امتحانات انتخاب دستیار را ارتقاء بخشید و اهمیت این دو مسئله در امر تصمیم گیری بالینی و ارتقای سطح مهارت های بالینی لزوم توجه بیشتر به این مسئله در حوزه سلامت و ایجاد تغییرات و گنجاندن فعالیت هایی برای ارتقاء آنها در برنامه های آموزشی دستیاران را ضروری می نماید.