مقایسه خودکارآمدی عمومی در نوجوانان با و بدون رفتار خودجرحی (مطالعه موردی: شهرستان بجنورد)

در سال های اخیر رفتار خودجرحی در جمعیت نوجوانان رشد چشمگیری داشته است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه خودکارآمدی عمومی در نوجوانان با و بدون رفتار خودجرحی انجام شد. این پژوهش از نوع علی مقایسه ای است. جامعه تحقیق حاضر دانش آموزان مقطع متوسطه دوم (۱۵تا ۱۸ سال) شهرستان بجنورد بودند. که از میان آنها ۱۳۷ بیمار در دو گروه، دانش آموزان سالم (۶۵N=) و دانش آموزان دارای رفتار خودجرحی (۷۲N=) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی را تکمیل کردند. داده های پژوهش با استفاده از نرم­افزار SPSS- ۲۲ با آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها حاکی از آن بود که خودکارآمدی عمومی در گروه سالم و گروه دانش آموزان با رفتار خودجرحی اختلاف معناداری داشت (۰۱۴/۰P=). بر اساس یافته های این پژوهش می­توان نتیجه گرفت، خودکارآمدی عمومی در دانش آموزان سالم بالاتر از دانش آموزانی است که رفتار خودجرحی دارند. افزایش خودکارآمدی برای مقاومت در برابر خودجرحی می تواند قدم مهمی برای تجهیز نوجوانان در برابر خودجرحی در موقعیت های عاطفی پرخطر آینده باشد.