اراضی خالی کمتر، جرم کمتر؟ اثر سیاست های باززنده سازی محلات بر وقوع جرم

ارتباط بین شرایط محیط فیزیکی و بی نظمی اجتماعی به خصوص جرائم، موضوع حائز اهمیت و جالب توجهی برای اقتصاددانان شهری، جامعه شناسان و همین طور مدیران محلی محسوب می گردد. طی ۵۰ سال گذشته سیاست گذاری های مختلفی به واسطه توانایی شان در کاهش جرائم برای مداخله در محیط کالبدی و بهبود شرایط فیزیکی محلات معضل دار شهری مورد توجه قرار گرفته اند. برنامه های نوسازی شهری در اوسط قرن بیستم میلادی و توسعه های مجدد پروژه های مسکن اجتماعی در دهه ۱۹۹۰ هر دو در این ایده که نشانه های بی نظمی کالبدی به جلب ناهنجاری اجتماعی منجر می شود، مشترک هستند. اخیرا برنامه ایالتی پایدارسازی محلات ان. اس. پی منابع مالی برای سیاست گذاران محلی در راستای احیاء و یا تخریب املاک توقیف و یا رهاشده را در راستای کاهش پیامدهای منفی ناشی از وجود این گونه املاک در محلات – شامل جرائم- تامین نموده است. در این مقاله، اثرات این برنامه بر الگوی جرائم محلی در سه شهر کلیولند ، شیکاگو و دنور مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان دهنده این است که فعالیت های تخریب این گونه املاک در کلیولند در کاهش جرائم دزدی و ورود غیرمجاز به قصد سرقت اثرگذار بوده است اما شواهدی از وجود اثرات مشخص ناشی از سرمایه گذاری های انجام شده برای احیا بناها در این زمینه یافت نشده است. اگرچه بایستی توجه داشت که دقت این برآوردها به تناسب شمار این گونه سرمایه گذاری ها، محدود بوده است.