کاهش پاسخ سازه داری نامنظمی پیچشی با استفاده از سیستم ترکیبی میراگر TMD و MR

در این مقاله تاثیر میراگر های MR وTMD که به ترتیب ابزارهای کنترلی نیمه فعال و غیر فعال محسوب می شوند، در کنترل پیچش در یک سازه بلند مرتبه (۱۰ طبقه ) با نامنظمی پیچشی که تحت تاثیر بار جانبی زلزله قرار گرفته است ، بررسی شده است . بدین منظور، ابتدا پاسخ سازه مجهز به TMD تحت یک رکورد زلزله حوزه دور نسبت به سازه بدون میراگر سنجیده شده و در مرحله بعد با اضافه شدن دو میراگر MR، پاسخ سازه با حالت قبل مقایسه شده و بهترین رویکرد انتخاب می گردد. لازم به ذکر است تاثیر مکان میراگر TMD در پلان و محل نصب میراگر های MR در پلان و طبقه نیز مورد بررسی قرار گرفته اند. به منظور برآورد مناسب رفتار سازه در سناریو های مختلف شاخص دینامیکی که بیانگر پیچش سازه می باشند، تعریف شده و عملکرد سازه را در حالت های مختلف بررسی و مقایسه می نمایند.