تحلیل حرارتی پیزومترهای سنگ مقطع G بدنه سد داریان

وجود روشهای قابل اعتماد برای شناسایی نشت در پی، تکیه گاهها و بدنه سدها و پیش بینی مخاطرات احتمالی ناشی از آن بسیار ضروری است. استفاده از دمای آب نشتی به عنوان یک ردیاب از سال ۱۹۵۳ به عنوان یک روش قابل اعتماد جهت شناسایی و مانیتور شرایط جریان نشتی ( حتی جریانهای خیلی کوچک ) مورد توجه قرار گرفته است. درجه حرارت درون بدنه سدخاکی و پی سنگی آنها تابع دمای هوا و آب مخازن بالادست می باشد. تغییرات فصلی دمای این دو ( آب و هوا) موجهای حرارتی تولید می کند که درون بدنه سد و پی سنگی آن انتشار می یابد. نرخ نشت و تغیرات آن در طول زمان می تواند از طریق اندازه گیری مداوم و منظم تغییرات دمایی بررسی شود. معمولا از درجه حرارت به دو روش پسیو و اکتیو برای شناسایی نقاط نشت استفاده می شود . در روش اول با استفاده از پروبهای حرارتی و کابلهای ساده فیبر نوری تغییرات دمای آب درون سد پی و تکیه گاهها اندازه گیری می شود. در روش دوم که اصطلاحا روش پالس حرارتی نامیده می شودکابل فیبر نوری گرم می شود و نقاطی که در اثر جریان آب نشتی کمتر گرم می شوند و تبادل حرارتی بالاتری دارند شناسایی می شوند.در این تحقیق به صورت یک مطالعه موردی تغییرات دمایی آب زیرزمینی در پی سنگی سد داریان با استفاده از ۵ عدد پیزومتر سنگ ثبت گردید در سه پیزومتر مشخصات موج حرارتی شامل دامنه و زمان مربوط به دمای حداکثر مشاهده و ثبت گردید. سپس با استفاده روابط ارائه شده توسط محققین، نرخ نشت و ضخامت زون نفوذپذیر در پی سنگی سد داریان تعیین گردید بر مبنای نتایج این تحقیق ضخامت زون نشتی حدود ۱۰ متر و نرخ نشت در آن حدود ۴۰E-۶ مترمکعب بر ثانیه تعیین گردید.